Ψάχνοντας, γυρνώντας, χαλώντας τη γραμμή του ορίζοντα V

Εν μέσω της θαλάσσης...

Μακριά στο βάθος 

ο  Τρίτων ανακατεύει τη μαύρη θάλασσα

αγριεύοντας τα αεικίνητα κύματα

τραβώντας τα αφρισμένα

χαλινάρια των αλόγων του.

Και η πλάση αναταράζεται

λυγίζουν οι κορμοί

θροΐζουν τα φύλλα

κροταλίζουν δυσοίωνα

τα σύρματα

ξεχαρβαλώνονται οι αντένες

αλυχτούν τα σκυλιά.

Ο άνεμος δέρνει τα πάντα

στο διάβα του

λες και θα πάρει έτσι

εκδίκηση τώρα.

Τραντάζει τις κλειστές πόρτες

ανοιγοκλείνει τα παραθυρόφυλλα

Κάθε του φύσημα κι ένας

νέος παντζουρλισμός, τρανταγμός

και χτύπημα.

Τα τρομερά Ακροκεραύνια

αναδύονται βροντώντας

τρομάζοντας την αργήτη Αργώ

μπουμπουνίζοντας, σβουρλίζοντας

δίνες.

Κι αυτή, πλοίο μικρό, αβοήθητη

σφαδάζει ενθυμούμενη

όλα τα ωραία της θάλασσας:

κοχύλια λεπτεπίλεπτα, ζωγραφιστά βότσαλα

ξανθή άμμος.

Αυτά Αργώ δεν υπάρχουν στη μέση

της ατρύγετης αλός. Το’ πε κι

ο Οβίδιος.

Σαν αυτόν θα χαθείς στην εξορία

εκεί που η μέρα αγωνιά να ξεψυχήσει

και θα’ χεις να διηγείσαι

για βάρβαρους κατοίκους

και παγερή γη.

Οι Τόμοι σου είναι διαφορετικοί,

πάντα θα ζητάς τη Ρώμη όμως

που δε σε θέλει και σε διώχνει

και σε πληγώνει και σε απαξιεί.

Δεν μας βρίσκεται

ούτε Μαικήνας ούτε Μεσσάλας.

Άλλαξε τ’ ονομά σου σε Adelphasium

κι ίσως κάποιον να βρεις.

Μα η Σουλπικία χρειάζεται

τον Μεσσάλα της

και τον Κύρινθό της.

Γιατί πρέπει να είναι

διαφορετικοί

αυτοί οι δύο;

Πιάστηκες λαμπρή Αργώ

στις Συμπλυγάδες

την ώρα που ήθελες να ξεστυλώσεις

τις Ηράκλειες στήλες

και να ξιλώσεις

αυτή την τραγωδία

της άδικης οικουμένης.

Μείνε εκεί και λούφαξε.

Πού ξέρεις, μπορεί να κάθονται

που και που πάνω σου

οι γλάροι και να σε ζεσταίνουν

ψιθυρίζοντάς σου ιστορίες

Μόνο εσύ τρελοκάραβο

θα βλέπεις την αλκυώνα

να γεννά τα αυγά της,

τις σειρήνες να συνθέτουν

τραγούδια, τις Νηρηίδες

να πλέκουν θαλασσοφίλητα

ευωδιαστά στεφάνια

για τους σπουδαίους μόνον.

Κι ίσως σε λυπηθούν

και σου δώσουν ένα τόσο δα

λουλουδάκι, μια νότα γλυκιά

που θ’ αντηχήσει

πάνω στο χρυσό μονοπάτι

του ήλιου την ώρα που γέρνει

και λούζεται μες την αρμύρα.

Παρηγορήσου με το ηλιόγερμα,

με την ελπίδα ή

με την υποψία ελπίδας.

Τουλάχιστον τόλμησες.

MT