Ayer, el 21 de marzo era el Día Mundial de la Poesía. Elegí presentar cinco poemas de Julio Cortázar para que la poesía hable sin la intervención de afuera. Espero que el año que viene no tengamos que explicar porque necesitamos la poesía. Ακολουθεί μετάφραση του ποιήματος στα ελληνικά.
Otros cinco poemas para Cris
Otros cinco poemas para Cris
1.
Todo lo que precede es como los primeros
momentos de un
encuentro después de mucho tiempo: sonrisas,
preguntas,
lentos reajustes. Es raro, me pareces menos
morena que
antes. ¿Se mejoró por fin tu tía abuela? No, no
me gusta
la cerveza. Es verdad, me había olvidado.
Y por debajo, montacargas de sombra, asciende
despacio otro
presente. En tu pelo empiezan a temblar las
abejas, tu mano
roza la mía y pone en ella un dulce algodón
de humo. Hueles
de nuevo a sur.
Todo lo que precede es como los primeros
momentos de un
encuentro después de mucho tiempo: sonrisas,
preguntas,
lentos reajustes. Es raro, me pareces menos
morena que
antes. ¿Se mejoró por fin tu tía abuela? No, no
me gusta
la cerveza. Es verdad, me había olvidado.
Y por debajo, montacargas de sombra, asciende
despacio otro
presente. En tu pelo empiezan a temblar las
abejas, tu mano
roza la mía y pone en ella un dulce algodón
de humo. Hueles
de nuevo a sur.
2.
Tienes a ratos
la cara del exilio
ese que busca voz en tus poemas.
Mi exilio es menos duro,
le sobran las defensas,
pero cuando te llevo de la mano
por una callecita de París
quisiera tanto que el paseo se acabara
en una esquina de Motevideo
o en mi calle Corrientes
sin que nadie viniera
a pedir documentos.
3.
A veces creo que podríamos
conciliar los contrarios
hallar la centritud inmóvil de la rueda
salir de lo binario
ser el vertiginoso espejo que concentra
en un vértice último
esta ceremoniosa danza que dedico
a tu presente ausencia.
Recuerdo a Saint-Exupéry: "El amor
no es mirar lo que se ama
sino mirar los dos en una misma dirección".
Pero él no sospechó que tantas veces
los dos mirábamos fascinados a una misma mujer
y que la espléndida, feliz definición
se viene al suelo como un gris pelele.
4.
Creo que no te quiero,
que solamente quiero la imposibilidad
tan obvia de quererte
como la mano izquierda
enamorada de ese guante
que vive en la derecha.
5.
Ratoncito, pelusa, medialuna,
calidoscopio, barco en la botella,
musgo, campana, diáspora,
palingenesia, helecho,
eso y el dulce de zapallo,
el bandoneón de Troilo y dos o tres
zonas de piel en donde
hace nido el alción,
son las palabras que contienen
tu cruel definición inalcanzable,
son las cosas que guardan las sustancias
de que estás hecha para que alguien
beba y posea y arda convencida.
de conocerte entera,
de que sólo eres Cris.
Άλλα πέντε ποιήματα για την Κρις
1.
Όλα όσα προηγούνται είναι σαν τις πρώτες
στιγμές μιας συνάντησης μετά από πολύ χρόνο: χαμόγελα,
ερωτήσεις,
μακρές αναπροσαρμογές. Είναι παράξενο, μου φαίνεσαι λιγότερο
μελαχρινή από
πριν. Καλυτέρεψε τελικά η γιαγιά θεία σου; Όχι, όχι
δε μου αρέσει η μπίρα. Είναι αλήθεια, το είχα ξεχάσει.
Και από κάτω, αναβατόριο από σκιά, ανεβαίνει
αργά άλλο
παρόν. Στα μαλλιά σου ξεκινούν να τρέμουν
Οι μέλισσες. Το χέρι σου
δροσίζει το δικό μου και βάζει σε αυτό γλυκό βαμβάκι
από καπνό. Μυρίζεις
ξανά νότο.
Tienes a ratos
la cara del exilio
ese que busca voz en tus poemas.
Mi exilio es menos duro,
le sobran las defensas,
pero cuando te llevo de la mano
por una callecita de París
quisiera tanto que el paseo se acabara
en una esquina de Motevideo
o en mi calle Corrientes
sin que nadie viniera
a pedir documentos.
3.
A veces creo que podríamos
conciliar los contrarios
hallar la centritud inmóvil de la rueda
salir de lo binario
ser el vertiginoso espejo que concentra
en un vértice último
esta ceremoniosa danza que dedico
a tu presente ausencia.
Recuerdo a Saint-Exupéry: "El amor
no es mirar lo que se ama
sino mirar los dos en una misma dirección".
Pero él no sospechó que tantas veces
los dos mirábamos fascinados a una misma mujer
y que la espléndida, feliz definición
se viene al suelo como un gris pelele.
4.
Creo que no te quiero,
que solamente quiero la imposibilidad
tan obvia de quererte
como la mano izquierda
enamorada de ese guante
que vive en la derecha.
5.
Ratoncito, pelusa, medialuna,
calidoscopio, barco en la botella,
musgo, campana, diáspora,
palingenesia, helecho,
eso y el dulce de zapallo,
el bandoneón de Troilo y dos o tres
zonas de piel en donde
hace nido el alción,
son las palabras que contienen
tu cruel definición inalcanzable,
son las cosas que guardan las sustancias
de que estás hecha para que alguien
beba y posea y arda convencida.
de conocerte entera,
de que sólo eres Cris.
Άλλα πέντε ποιήματα για την Κρις
1.
Όλα όσα προηγούνται είναι σαν τις πρώτες
στιγμές μιας συνάντησης μετά από πολύ χρόνο: χαμόγελα,
ερωτήσεις,
μακρές αναπροσαρμογές. Είναι παράξενο, μου φαίνεσαι λιγότερο
μελαχρινή από
πριν. Καλυτέρεψε τελικά η γιαγιά θεία σου; Όχι, όχι
δε μου αρέσει η μπίρα. Είναι αλήθεια, το είχα ξεχάσει.
Και από κάτω, αναβατόριο από σκιά, ανεβαίνει
αργά άλλο
παρόν. Στα μαλλιά σου ξεκινούν να τρέμουν
Οι μέλισσες. Το χέρι σου
δροσίζει το δικό μου και βάζει σε αυτό γλυκό βαμβάκι
από καπνό. Μυρίζεις
ξανά νότο.
2.
Έχεις κάποιες στιγμές
το πρόσωπο της εξορίας
αυτό που ψάχνει φωνή στα ποιήματά σου.
Η εξορία μου είναι λιγότερο σκληρή,
της περισσεύουν οι άμυνες,
αλλά όταν σου παίρνω από το χέρι σε κάποιο δρομάκι στο Παρίσι
θα ήθελα τόσο να τέλειωνε η βόλτα
σε κάποια γωνιά του Μοντεβίδεο
ή στο δρόμο μου Κορριέντες
χωρίς να έρθει κάποιος
να ζητήσει χαρτιά.
3.
Κάποιες φορές πιστεύω ότι θα μπορούσαμε
να συμφιλιώσουμε τα αντίθετα
να βρούμε το ακίνητο κέντρο του τροχού
να βγούμε από το δυαδικό
να είμαστε ο ιλιγγιώδης καθρέφτης που συγκεντρώνει
σε μια έσχατη κορφή
αυτό τον τελετουργικό χορό που αφιερώνω
στην παρούσα σου απουσία.
Θυμάμαι τον Σαιντ-Εξυπερύ: «Ο έρωτας
δεν είναι να κοιτάς αυτό που αγαπάς
αλλά να βλέπουν και οι δύο προς την ίδια κατεύθυνση».
Αλλά εκείνος δεν υποπτεύθηκε πως τόσες φορές
Και οι δύο βλέπαμε εντυπωσιασμένοι την ίδια γυναίκα
και ότι ο λαμπρός, ευτυχισμένος ορισμός
πέφτει στο πάτωμα σαν ένα γκρίζο ανδρείκελο.
4.
Πιστεύω ότι δεν σε αγαπώ
ότι απλώς αγαπώ την απιθανότητα
την τόσο φανερή του να σε αγαπώ
όπως το αριστερό χέρι
είναι ερωτευμένο με εκείνο το γάντι
που ζει στο δεξί.
5.
Ποντικάκι, χνούδι, μισοφέγγαρο,
καλειδοσκόπιο, πλοίο στην μπουκάλα,
βρύα, καμπάνα, διασπορά
παλιγγενεσία, φτέρη
αυτό και το γλυκό από κολοκύθα,
και το μπαντονεόν του Τρωίλου και δύο ή τρεις
ζώνες από δέρμα όπου
φτιάχνει τη φωλιά της η αλκυόνα,
είναι οι λέξεις που περιέχουν
τον σκληρό άφταστο ορισμό σου,
είναι τα πράγματα που φυλάν τις ουσίες
από τις οποίες είσαι φτιαγμένη για να μπορεί κάποιος
να πιει και να κατέχει και να καίγεται πεπεισμένος.
πως σε γνωρίζει ολάκερη,
πως είσαι μόνο η Κρις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου