Το μέρος

Σε μια γωνιά της γης υπάρχει ένα μέρος όπου όλοι είναι αποδεκτοί και όλοι νοιώθουν ήρεμοι. Ένα μέρος όπου, είναι δύσκολο να περιγράψω πώς, αλλά επικρατεί η γαλήνη μαζί με την ενέργεια, η ηρεμία μαζί με την εγρήγορση, η γλύκα που σε πιάνει καθώς έρχεται σιγά σιγά στα βλέφαρά σου ο  ύπνος αλλά και ζωτικότητα που σου δίνει τη δύναμη να βγεις απ’ το κρεβάτι σου το πρωί. Σε αυτό το μέρος νοιώθεις ασφάλεια αν και ξέρεις πως δεν είσαι σπίτι. Υπάρχει πάντα φαΐ και καλό κρασί και ένας σκυλάκος που σου δίνει απεριόριστη αγάπη. 

Κεριά δίνουν γλυκό φως. Τρεχούμενο νερό. Μυρωδιές. Ξύλο. Όλες οι επιφάνειες φυσικές αλλά και μαλακές σε προσκαλούν να τις αγγίξεις, να βυθιστείς μέσα, να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου. Αλλά δεν είσαι σπίτι και το ξέρεις. Είσαι σε μια γωνιά.

Κι αυτή η γωνιά κάποτε αλλάζει. Μεταφέρεται στην άλλη άκρη της Ευρώπης, σε μια κουζίνα με μεταλλικές επιφάνειες που βλέπει σε ένα δρομάκι βρεγμένο με λάμπες χρυσές να αντιφεγγίζουν στο δρόμο. Στο μάτι της κουζίνας βράζει αχνιστό κάτω απ’ τη μύτη σου στην κατσαρόλα ένα πηχτό μείγμα και μυρίζει περίεργα αλλά σ’ αρέσει γιατί έρχεται απ’ το σπίτι. Αλλά δεν είσαι σπίτι. Νοιώθεις ασφαλής όμως, λες και είσαι εκεί που πρέπει να βρίσκεσαι. Στο σωστό μέρος στη σωστή στιγμή. 

Άλλη φορά, η γωνιά είναι ένα καφενεδάκι σε μια περίεργη γειτονιά της πόλης. Έχει γκρίζους τοίχους και πίνακες παντού και σόμπες σαν της γιαγιάς και περίεργη μουσική. Είναι κρύο πολύ αλλά σ’ αρέσει η αυλή με τα κρεμαστά λουλούδια και τα ζεστά ροφήματα κι οι πίνακες κι οι θαμώνες.

Η γωνιά είναι και κινητή. Κάποτε μεταφέρεσαι εκεί σαν είσαι μες το τραίνο και περνάς από καταπράσινους νοτισμένους αγρούς όπου βόσκουν παχιές αγελάδες και κάποτε την βρίσκεις καθώς οδηγάς μόνη μέσα σε έρημους δρόμους που φιδογυρίζουν μέσα σε ερημιές. Άλλοτε είναι στη θάλασσα που κινείται και αλλάζει χρώματα και σχήματα και διαθέσεις συνεχώς. 

Όπου κι αν πάει όμως η γωνιά καταλαβαίνεις πως σε έφτασε. Και πως τα κατάφερε να σε φέρει ηρεμία, ασφάλεια κι ελπίδα...Να τις κρατάς αυτές τις στιγμές και να μην σκέφτεσαι ότι φεύγουν διότι ξανάρχονται.  

MT